ـ فـــــــــــــــــــــــــریـــــــــــــــــــــــــــــاد ـ
کجاست او ؟
می گویند : چشمهایش کور کرده اند ٬ گوشش کر و زبانش لال
می گویند : دست و پایش بریده اند
می گویند : تن رنجورش در زنجیر و سرش در حصر خانگیست
کجاست او ؟
قلبش هنوز می تپد ٬ من می شنوم ...
+ با تشکر از عمو مهر نازنین بابت تصویر
And when you climb
into your bed tonight
And when you lock...
of the door
Just think of those
out in the cold and dark
'cause there's not enough love to go round
And sympathy
is what we need my friend
And sympathy
is what we need
And sympathy
is what we need my friend
'cause there's not enough love to go round
Now half the world
hits the other half
And half the world
has all the food
And half the world
...
'cause there's not enough love to go round
مه گرفته شهر ماتم زده را
دست لرزانم را در تاریکی
میکشم بر دیوار ... کوچه کو ؟ خانه کدام است ؟
فانوسی می خواهم ...
می خواهم که میان بر بزنم
اما
پدرم گفت : " راه را باید رفت "
در خواب ـ لب حوض فیروزه ای نشسته با ماهی های نارنجی بازی می کرد ـ
بیدارش کردم ٬ به تلنگری .... چنان زل زده بود به من گویی ملک الموت دیده ٬ وحشت زده به عذاب افتاد
و من که تا ابد شریکم در عذابش ................................
رها از طناب زمان
باز می گردم به سی و چهار سال پیش
شناورم در رحم مادر ـ به بی کرانیِ آسمان نمیدهم آن مامن بسته ی زهدان را ـ
پکی دیگر :
کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاش بازگردم به باغ عدن
ـ میوه ی خرد ارزانیِ خودش ٬ دردهای سوء هاضمه هم ـ
A woman left lonely will soon grow tired of waiting,
She'll do crazy things, yeah, on lonely occasions.
A simple conversation for the new men now and again
Makes a touchy situation when a good thing's coming to an end.
And when she gets lonely, she's thinking 'bout her man,
She knows he's taking her for granted, yeah yeah,
Honey, she doesn't understand, no no no no!
Well, the fevers of the night, they burn an unloved woman
Yeah, those red-hot flames try to push old love aside.
A woman left lonely, she's the victim of her man, yes she is.
When he can't keep up his homework, good Lord,
She's got to do the best that she can, yeah!
A woman left lonely, Lord, that lonely girl,
Lord, Lord, Lord!
روبرویم منِ تازه ی سبک ٬
و وزش نسیم امن حضورت لابلای سلولهایم ...
خداى یکتا که جز او کسی شایسته ستایش نیست / او همیشه زندهء پا برجای است /(پس) هیچ گاه خواب سبک و سنگین او را فرا نمی گیرد /آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است در سیطره مالکیّت و فرمانروایى اوست /مگر می شود کسی شفاعت کند(مردم را) بدون اجازهء او / به پیدا و پنهان ایشان آگاه است / وایشان ذرّه ای از دانش او را احاطه ندارند / مگر به آنچه او بخواهد / دامنه تخت (سلطنت) او آسمانها و زمین است/ نگهداری اینها برایش کاری نیست / و او بلند مرتبه ترین و بزرگ مطلق است .
در دین اجباری نیست،فرق میان پیشرفت و سقوط بیان شده است/ پس آن کس که طغیانگر بودامّا به خدا ایمان آورد به بهترین دستاویز نجات (از پرتگاه) رسیده است که پاره شدنی نیست /و خدا شنوا و دانا است./ خدا پشتیبان افراد باایمان است آنها را از تاریکیها بیرون می آورد و به طرف نور میبرد/ به همان صورت به کسانی که طغیان کردند کمک میکند چنان که که آنها را از نور بیرون آورده به درون تاریکیها میبرد/.آنهایند اهل آتش جهنّم و همیشه در آن خواهند بود .
آن روز ـ انگار ـ چند قطره حرفی زدُ
ساکت شد ،
و منِ خمار به هوای نشئگی ، بوی باران می بلعیدم ...
در آستانه ی پاییز
بیزارم از این سکوت بی رحم
پيش ساز تو من از سحر سخن دم نزنم
که زبانی چو بيان تو ندارد سخنم
ره مگردان و نگه دار همين پرده ی راست
تا من از راز سپهرت گرهی باز کنم
صبر کن اي دل غمديده که چون پير حزين
عاقبت مژده ی نصرت رسد از پيرهنم
چه غريبانه تو با ياد وطن مي نالی
من چه گويم که غريب است دلم در وطنم
همه مرغان هم آواز پراکنده شدند
آه از اين باد بلاخيز که زد در چمنم
شعر من با مدد ساز تو آوازی داشت
کی بود باز که شوری به جهان در فکنم
ني جدا زان لب و دندان جه نوايی دارد؟
من ز بی همنفسی ناله به دل می شکنم
بي تو آری غزل «سايه» ندارد «لطفی»
باز راهی بزن اي دوست که آهی بزنم
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من ... آسمان تو چه رنگ است امروز؟ .... آفتابي ست هوا؟ ... يا گرفته است هنوز ؟ ...من در اين گوشه كه از دنيا بيرون است... آفتابي به سرم نيست ...از بهاران خبرم نيست
آنچه مي بينم ديوار است
آه اين سخت سياه
آنچنان نزديك است
كه چو بر مي كشم از سينه نفس
نفسم را بر مي گرداند
ره چنان بسته كه پرواز نگه ... در همين يك قدمي مي ماند ...كورسويي ز چراغي رنجور ... قصه پرداز شب ظلمانيست ... نفسم مي گيرد
كه هوا هم اينجا زنداني ست
هر چه با من اينجاست... رنگ رخ باخته است ...آفتابي هرگز ... گوشه چشمي هم ...بر فراموشي اين دخمه نينداخته است ... اندر اين گوشه خاموش فراموش شده ... كز دم سردش هر شمعي خاموش شده ... ياد رنگيني در خاطرمن ... گريه مي انگيزد
ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد مي گريد
چون دل من كه چنين خون آلود ... هر دم از ديده فرو مي ريزد ... ارغوان... اين چه رازيست كه هر بار بهار ... با عزاي دل ما مي آيد؟
كه زمين هر سال از خون پرستوها رنگين است
وين چنين بر جگر سوختگان... داغ بر داغ مي افزايد؟... ارغوان پنجه خونين زمين... دامن صبح بگير ... وز سواران خرامنده خورشيد بپرس
كي بر اين درد غم مي گذرند ؟
ارغوان خوشه خون ... بامدادان كه كبوترها ... بر لب پنجره ي باز سحر غلغله مي آغازند ... جان گل رنگ مرا ... بر سر دست بگير ... به تماشاگه پرواز ببر ... آه بشتاب كه هم پروازا .... نگران غم هم پروازند
ارغوان بيرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار مني
ياد رنگين رفيقانم را
بر زبان داشته باش
تو بخوان نغمه ناخوانده ي من
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
چیزها می داندُ
گونه اش از تلاطم حیایش سرخ
ـ پدری که کمتر می فهمد ـ
و او که روحش در آرزوی پرواز جان می کند ٬
می لرزدُ نمی میرد
می لرزدُ نمی میرد .....
آسمان شفاف کن ... دلم تماشای بی کران می خواهد ...
به تجاوز حرمت "ترانه"ات
و سکوت "ندا"یت ـ به گلوله ای ـ در گلو٬
این که زنده ٬
نه نوشدارویست پس از مرگ "سهراب"
و نه مرطوب ابری از پس خشکیدن "ژاله" ٬
داغت نبینم آرزو ٬ چشم بگشا و ببین !
این که زنده ٬
امید است ...
حرفای تو برای من اميد زندگی به فرداست
وقتی ميگی دوست دارم بهترين لحظه ی دنياست
تو بهترين خلقت خدا من پيش تو حقيرم
تويی تو مکتب عشق من از تو جون می گيرم
با يک اشاره ی تو صد بار برات می ميرم
ای ... عشق من
چه خوبه ... با تو بودن
با تو نفس کشيدن
تنها دليل زنده بودن
با تو نفس کشيدن
تنها دليل زنده بودن
با تو بودن !
تو آسمون به رنگ عشق رنگين کمون کشيدی
از اون بهار رنگارنگ به قلب من رسيدی
خوش اومدی ای عشق چون نسيم گلها
ای تکيه گاه من ای طلوع فردا
خوش اومدی ای عشق چون نسيم گلها
ای تکيه گاه من ای طلوع فردا
ای ... عشق من
چه خوبه ... با تو بودن
با تو نفس کشيدن
تنها دليل زنده بودن
با تو نفس کشيدن
تنها دليل زنده بودن
با تو بودن !
نوازش دستای تو لالايی خوب شبونه
صدای تو به گوش من بهترين شعر عاشقونه
تو بهترين خلقت خدا من پيش تو حقيرم
تويی تو مکتب عشق من از تو جون می گيرم
با يک اشاره ی تو صد بار برات می ميرم
ذهن تصویر میسازد :
شبگرد ژنده پوش پیر با سه تار کهنه اش و نوای سوزناک "عشق" ٬ گذرش نسیم وار از برابر پنجره ام و سپس سکوت غمگین جاده و گره ی کور بغض من و چه میدانم کمی "غم" و .. و کات ...
و دوباره حرکت تکرارها و باز هیاهوی بی صدای "من" ...
+کو تا پایان ؟!!
معلقم چونان باغهای بابل ـ اما نه به آن استواری ـ تنها تنم مانندش شده ٬ تقدیمی به معشوق!
و جانم ... و جانم این حجم سیال پلید هوای خلاء دارد ، هوای هیچ ٬ هوای نبود ...
هر چه پا کوبیدیم ، مُرد ... هر چه دست افشاندیم ، رفت !
نرم ناز بدنم را ، خمار چشمان شوخم را ، هیاهوی پرغمزه ی انگشتانم را قاب کن بزن سر در فراموشخانه ات ، خواستی فاتحه ای هم نثار ...
شب است و چهره ی میهن سیاهه
نشستن در سیاهی ها گناهه
تفنگم را بده تا ره بجویم
که هر که عاشقه پایش به راهه
برادر بی قراره.برادر شعله واره.برادر دشت سینه اش لاله زاره
شب و دریای خوف انگیز و طوفان
من و اندیشه های پاک پویان
برایم خلعت و خنجر بیاور
که خون میبارد از دلهای سوزان
برادر نوجونه.برادر غرق خونه.برادر کاکلش آتش فشونه
تو که با عاشقان درد آشنایی تو که هم رزم و هم زنجییرمایی
ببین خون عزیزان را به دیوار بزن شیپور صبح روشنایی
از اینجا دانلود کنید